No wiem, że pewnie większość z Was już ją czytała.

Ale nie zaszkodzi przypomnieć, tym bardziej, że ja ostatnio byłam w towarzystwie Natalii w pięknej podróży do siebie.

I ta książka też jest drogą odkrywania samej siebie.

Pamiętam dokładnie, w jakich okolicznościach odsłuchiwałam audiobooka. Gdzie wtedy zmierzałam. Jak bardzo wiele miałam w sobie niepokoju i pytań pozostających bez odpowiedzi.

To był początek mojej własnej drogi. Zupełnie wtedy jeszcze nie czułam idących zmian. Na pewno nie czułam się dobrze sama ze sobą. I nie rozumiałam samej siebie.

Ale pamiętam ulgę po odsłuchaniu. Takie ufff….nie tylko ja tak mam. To przyniosło mi wtedy swego rodzaju pocieszenie.

Że nie tylko ja czuję się uwięziona po postacią z jednej strony Królowej Lodu, z drugiej Męczennicy. A z trzeciej to jeszcze bywam Potulna.

Że jest nas więcej. Pogubionych. Nie czujących się wygodnie samymi z sobą. Żyjących w jakimś kokonie nigdy niespełnionych oczekiwań.

I od tamtej pory zaczęłam poszukiwać siebie. W sobie. To był proces. Długa droga.

Ale „Czuła Przewodniczka” była jedną z tych książek, które stały się ważne na początku tej drogi.

I o tym ta książka jest.

O drodze do siebie. By siebie odnaleźć i więcej nie opuszczać. By nauczyć się siebie akceptować. By się sobie pokłonić, jak pisze Natalia.

By odrzucić strach, który nas od siebie oddala. By zajrzeć do swojego serca. I iść za tym, co tam zobaczymy. Wtedy nasz strach zamieni się w życzliwość do samej siebie.

By nie odkryć tuż przed śmiercią, ze nie potrafiłyśmy żyć po swojemu swojego życia.

Pięknego odkrywania w sobie tytułowej Czułej Przewodniczki i Dzikiej Dziewczynki i wszystkich innych postaci – Wam życzę.

Odkrywania przestrzeni na Wasze tak i nie. Na głęboki oddech. Na Wasze decyzje. Na zabawę. Na serdeczność ku ludziom, których kochacie. I wiarę w to, że Wy też możecie być przez nich bezwarunkowo kochane.

A jeśli potrzebujecie inspiracji, sięgnijcie po tę książkę.