Uważacie się za osoby dorosłe?

Avatar
5 ”min”

💙Uważacie się za osoby dorosłe?

Niby proste pytanie, ale już odpowiedź wcale niekoniecznie.

Dziś podzielę się z Wami wrażeniami po sobotnim spotkaniu „Moja prawdziwa dorosłość”, zorganizowanym przez M. Gierszewska.

Lubię czasem sama poddać się takim warsztatom samopoznania. W sobotę sprawdzałam, czy jestem dorosła🤔

Myślę, że od kiedy zaczynamy ze sobą pracować, zmienia się naprawdę wszystko w kontekście naszego dorastania. O ile wykonujemy solidnie pracę w zakresie poznania siebie, to dorośli się stajemy.

Jedno zdanie szczególnie wpadło mi w ucho, a właściwie w serce.

👉„By być w pełni niezależnym, najpierw trzeba uznać swoją zależność”.

Niby to wiem, ale w sobotę dotarło do mnie, że nie jestem pewna, czy na pewno rozumiem.

Bo być może odzyskiwanie siebie (czyli uczenie się niezależności, autentyczności i stawiania granic) jest głównie o wewnętrznej niezależności. Ale jej pełnia leży w świadomym uznaniu także naszej od innych zależności.

To paradoks, ale otwiera drzwi do autentycznego samorozwoju i jest ważnym krokiem ku prawdziwej wolności.

Czasem boimy się zależeć od innych, obawiając się, że stracimy naszą autonomię. Jednak świadome uznanie naszej zależności to nie słabość, lecz siła.

To odwaga spojrzenia w lustro i przyjęcia, że czasem potrzebujemy innych. Że żyjemy w systemie. To również sztuka budowania zdrowych relacji, opartych na zaufaniu i współpracy.

👉Zastanówmy się, czy czasem strach przed zależnością nie zamyka nam drzwi do wielu możliwości?

👉Czy nie ogranicza naszych relacji i doświadczeń życiowych?

Być może droga do pełnej niezależności zaczyna się właśnie od otwarcia serca na zależność?

No i jeszcze jedno ważne zdanie:

💙„Bez uznania przeszłości nie ma budowy przyszłości”.

Podążając naszą ścieżką prowadzącą do pełnej niezależności, musimy spojrzeć wstecz z szacunkiem na naszą przeszłość.

👉To, co było, kształtuje naszą teraźniejszość i wyznacza drogę do tego, kim chcemy się stać.

Każde doświadczenie, nawet to trudne, ma swoje miejsce w mozaice naszego życia.

I nie należy od niego uciekać.

Zamiast zamykać drzwi, dostrzeżmy lekcje, które przyniosła nam historia.