Hej
Dziś wrócę do recenzji książki Daniela Kahnemana „Pułapki myślenia”.
Bo D. Kahneman zmarł tydzień temu. A była to postać ważna w mojej drodze rozwoju świadomości.
Wybitny psycholog, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii w 2002 r. Jego prace rewolucjonizowały nasze rozumienie procesów myślenia, podejmowania decyzji oraz funkcjonowania ludzkiego umysłu.
D. Kahneman powtarzał, że prawdziwy rozwój wymaga refleksji nad naszym umysłem. To umysł jest bowiem filtrem, sędzią i reżyserem naszych doświadczeń. I często niestety prowadzi nas na manowce. Warto więc poznać i zrozumieć zastawiane przez niego na nas pułapki.
Jak nikt inny potrafił on łączyć różne dziedziny nauki. Czasem wcale do siebie na pierwszy rzut oka niepasujące. Na przykład psychologię (doświadczalną oraz pozytywną) i ekonomię. Tworzył szerszą perspektywę.
Dla mnie jednak pozostanie przede wszystkim twórcą teorii o dwóch systemach myślenia. Pierwszy z nich jest intuicyjny, działa na zasadzie skojarzeń i automatyzmów i używamy go przy codziennych czynnościach. System ten często działa nieświadomie i ma tendencję do podejmowania szybkich, ale czasem błędnych decyzji. Drugi zaś, racjonalny i rozważny, uruchamia się przy złożonych zadaniach. Wymaga on wysiłku intelektualnego i koncentracji, służąc do analizy, rozumowania logicznego i podejmowania świadomych decyzji. Oba te systemy są w nas stale aktywne i w zależności od sytuacji “komunikują się” ze sobą, wywierając wpływ na nasze zachowanie.
D. Kahneman podkreślał znaczenie tzw. błędów poznawczych, czyli nielogicznych sposobów myślenia, które prowadzą nas do nieprawidłowych osądów i decyzji. Jednym z najbardziej znanych jest efekt pozornej pewności, czyli skłonność do przeceniania pewności naszych własnych osądów.
D. Kahneman był jednym z najbardziej wpływowych myślicieli XXI wieku, którego dziedzictwo będzie nadal inspiracją. Warto czasem do niego zajrzeć.
Ja będę zaglądać na pewno.