Nie wszystko musisz czuć. Ale możesz wybrać, co zrobisz.

Czasem elastyczność psychiczna zaczyna się od prostego: „Ok, a co mogę zrobić teraz?”

Zawsze masz wybór. Choćby mały.

Są takie chwile, kiedy wszystko wydaje się zdeterminowane: emocje buzują, ciało napina się jak sprężyna, a myśli krążą w kółko.

Wtedy najłatwiej uwierzyć, że nie mamy wyboru. Że „taka już jestem”, że „tak musi być”.

Ale to nieprawda.

Psychologia mówi o elastyczności psychicznej – zdolności do reagowania nie automatycznie, lecz świadomie.

Zgodnie z tym, co dla nas ważne.

To podstawa terapii ACT, która uczy, że choć nie możemy kontrolować wszystkich emocji i myśli, zawsze mamy wpływ na działania.

Brzmi prosto, ale to trudna sztuka.

Bo często utożsamiamy się z emocjami. Myślimy:

„Jestem zła”, „Jestem beznadziejna”.

A bardziej pomocne bywa: „Czuję złość”, „Mam myśl, że zawiodłam”. Z dystansu łatwiej wybrać inną reakcję.

Nie chodzi o to, by zaprzeczać emocjom. One są cenne – pokazują, co dla nas ważne. Ale nie muszą kierować naszymi decyzjami.

Czasem potrzebujemy tylko chwili, by złapać oddech między uczuciem a działaniem.

I zadać sobie pytanie:

„Co chcę zrobić, mając tę emocję?”

To właśnie wolność. Nie wielka i patetyczna. Mała, codzienna – ale bezcenna.

Zadanie na tydzień

Gdy następnym razem coś Cię poruszy (złość, wstyd, smutek) – zanim zareagujesz, zatrzymaj się.

Powiedz sobie: „Właśnie czuję…”

Zauważ, co się zmienia.

Może nie wszystko.

Ale może wystarczająco dużo, byś poczuła, że masz wybór.

Pytania coachingowe do refleksji:

• Jakie emocje najtrudniej mi zatrzymać, zanim zareaguję?
• Co pomaga mi odzyskać dystans, gdy emocje biorą górę?
• Jak mogę przypominać sobie w trudnych chwilach, że zawsze mam wybór?