W twojej głowie dzieją się rzeczy, których nikt nie widzi. Jedno niewinne zdanie, spojrzenie, gest – i już w środku startuje lawina. Zanim się zorientujesz, jesteś po uszy w emocjach. Złość, wstyd, lęk, smutek.

Tylko że to nie sytuacja boli. Boli twoja interpretacja.

A ponieważ dziś o emocjach – warto wiedzieć: to myśli je wywołują. Myślisz: „Zawiodłam” – czujesz winę. Myślisz: „Nic nie znaczę” – czujesz smutek. To, jak o sobie mówisz w myślach, staje się twoim emocjonalnym lustrem.

Psycholożka Karen Reirich opisała mechanizmy, które stoją za tym zniekształceniem. To tzw. Wielka Trójka M:

• Magnifying – wyolbrzymiasz. Jeden błąd urasta do porażki życia
• Minimizing – umniejszasz sukcesy, jakby nic nie znaczyły
• Making up – dopowiadasz: „to moja wina”, „na pewno mnie nie lubią”

Do tego dochodzi katastrofizacja, myślenie w stylu „zawsze”, „nigdy”, „wszystko albo nic”. Nastrój siada, ciało się napina, a ty wpadasz w tunel, z którego trudno wyjść.

Ale dobra wiadomość jest taka: nie każda myśl to prawda. Umysł działa jak lupa – powiększa jedno, pomija drugie. Ty możesz go zatrzymać.

To wymaga praktyki i cierpliwości. Ale naprawdę można nauczyć się łapać te myśli, zanim zaczną budować w tobie niepotrzebne napięcie. Emocje nie są wrogiem. Są jak lampki kontrolne – pokazują, że coś wymaga uwagi. Czasem to tylko myśl, której nie warto dalej podkręcać.

Zamiast wkręcać się w czarne scenariusze, sprawdź: co wiem na pewno? Co czuję? Co wybieram?Nie jesteś tym, co myślisz. Jesteś tą, która może to zmienić. I choć brzmi to jak coś małego, to właśnie takie zatrzymane myśli budują nowe nawyki.

To, że się zatrzymujesz, że zadajesz sobie pytania – to już pierwszy krok. Czasem nie trzeba spektakularnych przewrotów. Wystarczy codzienna decyzja, by nie wierzyć pierwszej myśli z automatu. By być dla siebie bardziej jak przewodniczka niż sędzia.

Na ten tydzień daję ci małą misję: codziennie złap jedną myśl na gorącym uczynku i sprawdź, czy przypadkiem nie udaje prawdy.